مدح و مناجات با امام حسن مجتبی علیه‌السلام
با ذكـر یـا كـریـم هـمـۀ یـاكـریـم‌هـا خوانـدند با تو یا علی و یا عـظیم‌ها تا بـوده‌ام هـمیـشه فـقـیـر تو بـوده‌ام باشـد حـكـایت من و تـو از قـدیـم‌ها بـایـد تــمـام مـردم دنـیـا گـدا شـونـد وقـتـی تـویـی كـریـم‌تـرینِ كـریـم‌هـا هم سرخـوش‌اند از کـلماتت فـقـیه‌ها هم جرعه‌نوش بادهٔ فـضلت حكـیم‌ها هـم زنـده‌اند از دم گـرمت مسـیح‌ها هـم در تـكـلـم‌انـد به لطـفـت كـلـیم‌ها ای حاء و سین و نون شما ریشهٔ حسین ای مقـصـد خـدا ز الـف لام مـیـم‌ها حـتی نـوادگان حـسن هم حسـینی‌اند كـرب‌و‌بلاست مـرقد عـبدالعـظـیم‌ها ما عـاشـقـان قـاسم و عـبـداللَه تـوأیم بر مـا نـگـاه كـن پـدر این یـتـیـم‌هـا من در بقیع حاجت خود را گرفته‌ام آن گـوشه کز نگـاه تو دارد شمیم‌ها |